Erika Van Tielen debuteerde als Vlaamse actrice in komedie 'Frits & Freddy: 'Ik wil van alles proeven'
'Met mannen als Tom van Dyck en Peter Van Den Begin je allereerste film mogen maken, dat kan tellen.' Erika Van Tielen geniet nog na van haar debuut in 'Frits & Freddy', de film in de bioscopen komt.
Het maakte geen deel uit van haar carrièreplan, maar vanaf morgen is Erika Van Tielen, vooral bekend van Vlaanderen Vakantieland en enkele gesmaakte passages in De slimste mens ter wereld, officieel ook actrice. Wanneer we haar vragen hoe ze aan de rol van toeriste Kim in de komedie van Guy Goossens en Marc Punt is geraakt, dan antwoordt ze laconiek: 'Dat vraag ik me ook af. Guy en Marc nodigden me uit voor een auditie, maar ik wimpelde hen eerst af omdat ik met Vlaanderen Vakantieland te druk bezig was. Bel maar als je niemand anders vindt, zei ik, in de overtuiging dat ze beslist een échte actrice voor de rol zouden kiezen. Toch namen ze opnieuw contact met me op. Ik heb toen een kleine scène gespeeld en al snel werd duidelijk dat ze mij wilden hebben.'
En toen sprong je een gat in de lucht?
Erika Van Tielen: 'Ik was blij en heb meteen mijn ma, zus en enkele vriendinnen gebeld. Wil je nu wat weten, ik ga in een fílm spelen! Toen ik enkele weken later richting Ardennen reed voor de eerste opnamen, begonnen de zenuwen te knagen. Zal ik het kunnen? Zullen die grote acteurs niet op mij neerkijken? En zullen ze niet te hoge verwachtingen koesteren? Zo ben ik nu eenmaal: geen panikeur maar ik ga wel een beetje stressen wanneer puntje bij paaltje komt.'
Heb je iets gestudeerd in de richting van film of theater?
Erika Van Tielen: 'Helemaal niet. Ik deed Communicatiewetenschappen en op de muziekacademie heb ik even dictie en voordracht gevolgd. In het zesde leerjaar heb ik één keertje een rol gespeeld in het schooltoneel, verder reikt mijn ervaring niet.''Tegelijk ben ik altijd dol geweest op improvisatie en was mijn werk bij Ketnet natuurlijk ook een stukje acteren. Trouwens, als je een fotoshoot doet ben je ook een beetje actrice, zelfs als reporter van Vlaanderen Vakantieland speel je voor een stuk een rol.'
Had het pijn gedaan als je na je auditie wandelen was gestuurd?
Erika Van Tielen: 'Ik wil van alles proeven en daarom was het fijn me door professionals te laten beoordelen. Maar ik had er niet wakker van gelegen als ze me hadden gezegd dat mijn talenten elders lagen.'
Vind je jezelf talent hebben als actrice?
'Dat zal ik nooit van mezelf zeggen! Ik ben niet de beste, maar zeker ook niet de slechtste. Ik denk toch niet dat mensen zullen zeggen: wat jammer dat die Van Tielen meespeelt.'
Hoe voelt het: voor het eerst naar jezelf kijken terwijl je doet alsof je iemand anders bent?
'Raar. Ik zie eigenlijk niet mezelf en dat heeft vooral te maken met dat zwarte haar.'
Was dat een pruik?
'Nee, mijn eigen haar. Ik moést het niet laten verven, maar Guy vroeg zich af of het geen goed idee zou zijn op die manier wat afstand te scheppen tussen mijn personage en Erika-met-het-typische-rode-haar. Ik ben toen op de suggestie ingegaan, al was ik wel een beetje slecht gezind. Ik had me net laten kleuren en het meteen overdoen is niet echt goed voor je haar. Zeker niet in het zwart, want dan moet je het eerst laten ontkleuren.'
Hoe lang heb je nog met je zwarte haar rondgelopen?
'Vrij snel na de opnamen heb ik het opnieuw laten kleuren. Wat een heisa was me dat zeg! Er werden zelfs Facebookgroepen opgestart die vonden dat ik mijn haar opnieuw rood moest verven. Tjonge, 't is maar háár hé. Ik ben geen 30 kilo aangekomen of zo.'
Zou je dat doen voor een rol?
'Mm. Als het een schitterende rol is waar ik in geloof, misschien wel. Maar het moet natuurlijk wél gezond blijven.'
En erotische of naak scènes?
'Onlangs ben ik gaan praten over een fictiereeks voor Eén met een behoorlijk sexy personage dat enkele vrijscènes en naaktscenes heeft waarin mogelijk iets bloot te zien zou zijn. Dat zag ik niet zitten omdat ik niet wil inspelen op het bestaande clichébeeld van het poppemieke en de babe die ik absoluut niet ben. Het is leuk als mensen je mooi vinden, maar ik ben niet zo'n kieken dat te allen tijde haar decolleté wil laten zien. Daar win je niets mee.'
Maar je hebt toch genoten van deze film?
Erika Van Tielen: 'Onder elkaar zeiden we wel eens dat we op filmkamp waren en zo voelde het ook. In de Ardennen logeren in chalets, dat schept een kampgevoel. Bovendien is de sfeer super als Tom Van Dyck in de buurt is. Tom is de grappigste mens die ik ken. Zelfs tussen de opnamen door is hij niet te houden. Met hem is het entertainment van 's morgens tot 's avonds.'
Wat neem je mee als memorabel moment?
Erika Van Tielen: 'De scène in het bos met de nu al klassieke oneliner: Dat is geen tak, dat is een wortel! Peter en Tom moeten daar met elkaar vechten, maar ook toen de camera op mij gericht stond, bleven ze maar rollebollen. Probeer je gezicht dan maar eens in de plooi te houden. Zeker toen ze elkaar ook nog eens begonnen af te likken en halve vrijscènes speelden.'
Dat smaakt dus naar meer?
'Filmen? Ik zie er geen fulltime bezigheid in, maar als het nog eens uitkomt en het hele plaatje klopt... waarom niet?'
9 november 1989 staat in het collectief geheugen als de dag waarop de Berlijnse Muur gevallen is. Ook het IJzeren Gordijn zou daarna in sneltreinvaart gesloopt worden. Belgische Babe Erika Van Tielen reist vijf weken voor Vlaanderen Vakantieland kriskras langs het vroegere Ijzeren Gordijn.
Erika Van Tielen zoekt uit wat er nog over blijft van die ooit zo gigantische constructie, wat er in de plaats gekomen is en vooral wat er in de omgeving te beleven valt. Want je zou het misschien niet meteen verwachten, maar het voormalige grensgebied heeft toeristisch gezien heel wat te bieden.
Erika Van Tielen is al een tijdje samen met Cath Luyten de ster reporter van Vlaanderen Vakantieland.
Priwall, vlakbij Lübeck, is het beginpunt van Erika’s reis. Want in Duitsland begon het IJzeren Gordijn hier op het FKK-strand. FKK staat voor Frei Körper Kultur en dat betekent zoveel als naturisme of naakt strand. Op het naaktstrand mocht je dus zonder problemen in je bloot gat rondlopen. Maar de grens oversteken, was onmogelijk. Zelfs met al je kleren aan.
Van hieruit reist Erika Van Tielen verder naar Lübeck. Twintig jaar geleden de grootste stad langs het Gordijn, maar tegenwoordig een trekpleister omwille van de Holstentor en de Burgtor bijvoorbeeld, twee torens die de skyline van de stad domineren. Of voor de boottochtjes op de Trave en de wereldberoemde Niederegger marsepein.
Tot slot bezoekt Erika ook het grenslandmuseum in Schlagsdorf. Dat is één van de vele kleinschalige projecten langs de grens, gerund door vrijwilligers met één doel voor ogen: de herinnering levend houden.
Ook in Duitsland werkt Erika aan haar conditie en fitness. De streek rond Ratzeburg wordt gedomineerd door heel wat prachtige meren. En dus waagt ze zich aan een roeitochtje in het gezelschap van Florian, een Olympische roeier.
Erika Van Tielen gaat ook fietsen langs de Elbe met Michael Cramer. Hij is Europees parlementslid voor de Duitse groenen en het brein achter de Iron Curtain Trail. Dat is een fietsroute die je helemaal van het begin naar het einde van het vroegere IJzeren Gordijn brengt. Een dikke 7500 km in totaal dus, recht door de ongerepte natuur.
Als je de vroegere grens tussen Oost en West volgt, rijd je ook een stuk over de zogenaamde Deutsche Fachwerkstrasse. Dat is een route die een steden en dorpen verbindt die bijna volledig bestaan uit prachtige vakwerkhuisjes.
Erika maakt kennis met een jonge timmerman in Salzwedel. En ze proeft er ook van de traditionele baumkuchen: een geglazuurde cake in kerstboomvorm.
Maar het IJzeren Gordijn is nooit veraf. In Marienborn, vroeger de grootste Duitse grensovergang, ondervindt Erika Van Tielen aan den lijve hoe een grenscontrole destijds in zijn werk ging.
De Brocken is al eeuwenlang een mysterieuze berg. Hij is niet extreem hoog, maar kent toch Alpencondities. En de top is bijna het hele jaar door gehuld in een dikke mist. Goethe situeerde hier zijn beroemde Walpurgisnacht. En de Stasi vond het de ideale plek om een massa afluisterapparatuur te plaatsen. Erika checkt wat er nu nog te zien is boven het wolkendek.
En ze trekt ook naar Eisenach. De bakermat van de Wartburg, de chicste auto die er in de DDR te vinden was. Al moet ze toegeven dat een trabantje dat elk moment uit elkaar kan vallen, ook zijn charme heeft.
Point Alpha, in Geisa, was destijds de Amerikaanse basis aan de Duitse binnengrens. De Amerikaanse soldaten hielden van hieruit de Russen in het oog.
Erika heeft verder ook aandacht voor een aantal kunstenaars die creatief zijn geweest met de grens, de Muur en het Gordijn. Herbert Fell bijvoorbeeld, heeft een Skulpturenpark vol kunstwerken die hij met de hulp van schoolkinderen uit het Oosten én het Westen maakte.
Klaus Beer is dan weer de bedenker van het Fernwehpark in Hof, vlakbij de grens met Tsjechië. De man verzamelt naamborden van over de hele wereld en wil zo een vredesboodschap uitdragen.
En tussen alle grensgevallen door maakt Erika nog even tijd voor een hotstone massage(naakt liggend op de massage tafel met hete stenen gemasseerd worden), en een duik in de Heilwassersee van de Frankenthermen in Bad Königshofen. Ze kan de terugreis dus volledig gelouterd en gezuiverd aanvatten.
De Duitsers hebben veel meer dan wij een echte ‘badcultuur’. Als je ‘t een beetje kan verantwoorden, krijg je hier zelfs heel de wellness behandelingen terugbetaald door de mutualiteit.
En blijkbaar zijn er een pak mensen die moeten genezen of revalideren, want als we in het wellness walhalla van Bad Königshofen arriveren, is het er vollenbak. Veel oudere koppels, maar verrassend genoeg ook heel wat jonge jongens en meisjes. Sommige doen zelfs een kuur van meerdere dagen en logeren in hun mobilhome op de nabijgelegen kampplaats. Hollandse gezelligheid in Duitsland. Moet kunnen.
Erika Van Tielen laat de sauna en het Turks stoombad deze keer aan zich voorbijgaan, maar ze kiest wel voor een hotstone massage (auw! Heet!). En daarna waagt ze zich in bikini aan een duik in de zogenaamde Heilwassersee. Echt aanlokkelijk is die groene zwemvijver niet, maar kom, het is voor de goeie zaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten